رنگ‌ها می‌توانند نمادها و نشانه‌هایی متناسب با زندگی، نوع تفکر و اعتقادات جوامع و آدم‌ها باشند. گاهی نیز تعبیرهایی از رنگ‌ها صورت می‌گیرد که ریشه در رابطه‌ی ما با رنگ‌های موجود در طبیعت دارد و ناشی از تاثیراتی است که رنگ‌ها به طور مستقیم و غیرمستقیم به صورت روانی بر ذهن و ضمیر ما می‌گذارند. با هم مروری می کنیم بر روی تاثیرات بصری و روانی رنگ‌ها .

زرد: رنگ زرد در حالت خلوص، روشن‌ترین و درخشان‌ترین رنگ‌هاست که در طبیعت نیز انواع آن دیده می‌شود. زرد درخشان نمادی از دانش، فهم انسانی، روشنایی معنوی و نورالهی است. رنگ زرد، کنار نارنجی به شدت می‌درخشد و در کنار قرمز که قرار می‌گیرد، به جلال و شکوهش اضافه می‌شود. درخشش زرد روی آبی به اوج می‌رسد و بر شدت خلوص و عمق رنگ آبی می‌افزاید. زرد، رنگ خوشحالی، شادی، خرسندی و سعادتمندی است. مردم اصولاً با مشاهده‌ی این رنگ، اشتیاق، وجد و سرور، انرژی، خوش‌بینی، نیک‌اندیشی و شور را تجربه می‌کنند. برخی از ترکیبات و سایه‌های زرد، می‌توانند فرد را از نظر ذهنی تحریک کرده و خلاقیت او را افزایش دهند، اما از طرفی برخی از ترکیب‌های زرد نیز وجود دارند که ممکن است سبب ایجاد ترس، وحشت، اضطراب و نگرانی شوند. این رنگ امروزه کمتر در بین زنان و مردان استقبال می‌شود، ولی نشانه‌ی شادی، لذت، یادبود، خاطره و نشاط است.

قرمز: قرمز نهایت برافروختگی و انرژی درونی را ظاهر می‌کند. نمادی است که زندگی، هیجان، قدرت و شورشِ انقلابی را نشان می‌دهد. قرمز، رنگی است جذاب که نشاط جوانی و سرزندگی را جلوه‌گر می‌سازد و در عین حال، نشانه‌هایی از عشق آتشین و تمایل مفرط به زندگی است. قرمز یکی از رنگ‌هایی است که اکثر افراد، ارتباط قوی با آن برقرار می‌کنند و واکنش شدیدی نسبت به آن نشان می‌دهند. احساساتی نظیر قدرت، رشادت، تخطی، بر انگیختگی جنسی و هیجان، به آن نسبت داده می‌شود. قرمز، ضربان قلب را افزایش داده و میزان انرژی را بالا می‌برد و تنها هاله‌هایی از رنگ قرمز بر روی هر چیزی می‌تواند توجه بیننده را به آن جلب نماید.

 آبی: در مقابل شور و التهابی که از قرمز فوران می‌کند، آبی، آرام و شکیبا جلوه می‌کند. رنگ آبی، درون‌گرا و سرد است، اما از نظر معنوی، بسیار عمیق و احترام برانگیز است. از نیروی آسمانی و بیکرانه‌ای برخوردار است که می‌تواند مخاطبین خود را با تاملی درونی فرا بخواند. اکثریت قریب به اتفاق مردم موافقند که آبی، بهترین رنگ است. شاید به این دلیل که مشاهده‌ی این رنگ سبب ایجاد هورمون‌های شیمیایی خاصی در بدن می‌شود که آرامش را ارتقا می‌بخشد. آبی، اصولاً با احساساتی نظیر اعتماد، اطمینان، صداقت، وفاداری، منطق، آرامش، سکون و سکوت و توجه و تمرکز همراه است. رنگ آبی مورد علاقه‌ی خانم‌ها و آقایان، در همه‌ی سنین است، اما مردان بیش از زنان، رنگ آبی را ترجیح می‌دهند. احتمالاً تاثیرات آرامش‌بخش این رنگ، آن را به رنگی عامه‌پسند تبدیل کرده است. باید توجه داشت که برخی از ترکیبات رنگ آبی، اثرات پویاتر و پرتحرک‌تری دارند و برخی از آنها سردتر و دور از دسترس می‌نمایند.

سبز: سبز، رنگ بهار و رویش طبیعت است؛ سبز، رنگ امید و زندگی دوباره است. این رنگ که از تلفیق زرد با آبی به وجود می‌آید، دانش و ایمان معنوی را نشان می‌دهد. سبز بیشتر برای به تصویر کشیدن عناصر سمبلیک مورد استفاده قرار می‌گیرد و بعد از آبی، دومین رنگ پرطرفدار در میان عموم افراد است. سایه‌های طبیعی سبز، حس تازگی، طراوت، نو شدن، تعادل، آرامش و تسکین را به افراد القا می‌کند. ترکیب نادرست سبز ممکن است احساساتی نظیر بی‌حالی و ناخوشی را ایجاد کند. به طور کلی سبز، معمولاً نماد مفاهیمی نظیر صلح، افتخارآفرینی، خوش‌شانسی، باروری و حاصلخیزی است. مادر طبیعت، سبز و مؤنث است. این رنگ، هم مورد توجه آقایان است و هم مورد پسند خانم‌ها می‌باشد و اثری سرد، خنک و آرام‌بخش بر روی شخص می‌گذارد.

نارنجی: نارنجی رنگ بلوغ، جوانی و شادابی است. رنگی سرخوش، وجدآور و پرنشاط است که تحمل آن به سادگی میسر نیست. اما در کنار سایر رنگ‌ها، به سرزندگی آنها می‌افزاید و انرژی بصری بسیاری می‌پراکند. حرارت نارنجی در کنار آبی به اوج خود می‌رسد و به کنتراست سرد و گرم با کیفیتی انکارناپذیر دامن می‌زند. نارنجی هم می‌تواند واکنش‌های جدی را برانگیزاند و خصوصیاتی شبیه قرمز دارد، اما در عین حال حس گرما و صمیمیت ایجاد می‌کند. افراد در برابر نارنجی دو واکنش نشان می‌دهند: یا عاشق آن می‌شوند یا از آن متنفر می‌شوند. نارنجی اصولاً با زرق و برق، اشتعال، توانایی، انرژی، گرما و آسایش در ارتباط است.

بنفش: بنفش رنگی مرموز و ابهام برانگیز است که با تیرگی مبهم خود در مقابل صراحت و روشناییِ زرد قرار می‌گیرد. بنفش، وقتی به ارغونی میل می‌کند، هراس‌انگیز و دهشت‌آور می‌شود و وقتی به آبی میل می‌کند، خیال‌انگیز و اسرارآمیز می‌شود. بنفش عموماً حد تعادلی میان انرژی و هیجان قرمز و آرامش و سکون آبی ایجاد می‌کند. گاهی برخی از سایه‌روشن‌های بنفش، ذهن افراد را درگیر می‌کند و آنها را مضطرب کرده و از آنها افراد درون‌گرای افراطی می‌سازد و از اینرو به سوی کسب عرفان، معرفت و دانش پیش می‌رود.

ارغوانی: رنگ ارغوانی نماد وفاداری و ثروت و نشانگر عقل و معنویت است. رنگ ارغوانی خیلی کم در طبیعت وجود دارد و به همین دلیل ممکن است به عنوان نشانه‌ی مصنوعی یا غیرعادی بودن در نظر گرفته شود. ارغوانی، یک رنگ کاملاً زنانه است. اکثر زنان این رنگ را دوست دارند، در حالی که مردان اکثراً از این رنگ به شدت بدشان می‌آید. به طور سنتی، ارغوانی، رنگ سلطنتی و باشکوه در نظر گرفته می‌شود و علاوه بر این، رنگی فرازمینی، رومانتیک و رمزآلود به حساب می‌آید.

صورتی: رنگ صورتی، در واقع همان رنگ قرمز کم رنگ است و معمولاً نشانگر عشق است. رنگ صورتی اثر آرام‌بخشی دارد. با وجودی که اثر آرام‌بخشی رنگ صورتی مشخص شده است، ولی پژوهشگران دریافته‌اند که این اثر تنها در خلال مواجهه‌ی اولیه به وجود می‌آید و با گذشت زمان، این تاثیر کاهش می‌یابد. اغلب مردم هنوز هم معتقدند که صورتی، رنگی صددرصد مؤنث، لطیف و مخصوص دختربچه‌هاست. البته این به آن معنا نیست که همه‌ی زنان هم این رنگ را ترجیح می‌دهند. ارتباط میان زنان و صورتی، بیشتر جنبه‌ی فرهنگی دارد تا علاقه‌ی شخصی. همین جنبه‌های فرهنگی مشخص می‌کند که این رنگ، مناسب مردان نیست. صورتی، رنگی دوست داشتنی، رؤیایی، بشاش و لطیف است.

سفید: رنگ سفید، نماد معصومیت و پاکی است و می‌تواند در انسان، احساس فضای بیشتر به وجود آورد. رنگ سفید معمولاً نشانگر سرما، پاکیزگی و آرامش است. اتاقی که کاملاً به رنگ سفید نقاشی شده باشد، ممکن است جادار و بزرگ به نظر آید، اما خالی و سرد است.

مشکی: مشکی یک رنگ کاملاً قدرتمند است و با خود سلطه‌طلبی و قدرتمندی ‌را به ذهن القا می‌کند. در برخی از فرهنگ‌ها، این رنگ، افراد را به یاد از دست دادن جان عزیزانشان می‌اندازد.

خاکستری: بسیاری از مردان به خصوص افراد مسن‌تر جامعه، به این رنگ توجه خاصی نشان می‌دهند، در هر حال، چه بین زنان و چه بین مردان، خاکستری، رنگی رسمی و محافظه‌کارانه است.

قهوه‌ای: قهوه‌ای، احساس سادگی، طبیعی بودن، ثبات، استحکام، استواری و پایداری را ایجاد می‌کند. مردم اصولاً به رنگ قهوه‌ای اطمینان دارند و به آن اعتماد می‌کنند. رنگ قهوه‌ای معمولاً بیانگر طبیعی بودن، زمینی بودن و متفاوت بودن است، اما گاهی می‌تواند نشانگر پیچیدگی نیز باشد.

فیروزه‌ای: رنگ فیروزه‌ای که از ترکیب آبی و سبز و سفید به دست می‌آید، در فرهنگ و تاریخ هنر ایران، جایگاه خاصی دارد و از اهمیت والایی برخوردار است. بسیاری از هنرمندان که رنگ فیروزه‌ای را در آثار هنری خود قرار داده‌اند، اهمیت آن را در گرو فرهنگ ایرانی دانسته و معتقدند که این رنگ، ریشه در خون ایرانی دارد و در خلاصه‌ی کلام می‌گویند فیروزه‌ای یعنی ایرانی. فیروزه‌ای سمبل پیچیدگی، فرهیختگی و قدمت است. این رنگ نشان ایرانی بانشاط، پاک و معنوی است. این رنگ قدرت عظیمی در خود نهفته دارد و بیانی از آتش، ولی آتشی سرد و درونی است. بر اساس تحقیقات و مطالعات بر روی رابطه‌ی جنسیت و رنگ‌ها، زنان نسبت به مردان، بسیار بیشتر رنگ فیروزه‌ای را ترجیح می‌دهند. از آن جایی که 76درصد زنان، رنگ‌های سرد را ترجیح می‌دهند و فیروزه‌ای هم ترکیبی از دو رنگ سرد سبز و آبی است، پس جای تعجب نیست که آقایان چندان توجهی به این رنگ نشان نمی‌دهند.

طلایی: اگر چه مردان کمتر به این رنگ توجه نشان می‌دهند، ولی امروزه در بین بسیاری از مردم، به خصوص نسل جوان، طلایی نشانه‌ی ثروت، تجمل و سرزندگی می‌باشد. رنگ طلایی، افزایش نیرو و تحریک احساسات را به دنبال دارد و نشانگر گران بودن و پرستیژ است و احساس رضایت‌مندی بوجود می‌آورد. رنگ طلایی در فرهنگ ایرانی به عشاق نسبت داده می‌شود. این رنگ به ظاهر شبیه زرد است، تاثیر گرمایی آن به نحوی است که می‌تواند در موازنه یا خنثی کردن رنگ‌های سرد موثر باشد. بدین ترتیب که حالت سردی سنگ، به کمک رنگ طلایی خنثی می‌شود یا چوب که بطور طبیعی قدری تیره است، به کمک این رنگ، درخشان و روشن می‌گردد. تاکنون رنگ طلایی با ثروت و قدرت مرتبط بوده و از معدود رنگ‌هایی است که پیوسته مورد توجه بوده و زمان روی آن اثر نگذاشته و هیچ‌گاه قدیمی نشده است.

نقره‌ای: نقره‌ای در همه جا نشان شیک بودن، تجمل، ثروت و جاذبه و در عین حال نماد علمی بودن، سرما و اعتبار است.

بژ: رنگ بژ هم از رنگ‌های مورد علاقه‌ی زنان به خصوص افراد مسن می‌باشد. به طور کلی بژ، سمبل محافظه‌کاری، آرامش و روزگار گذشته می‌باشد.